Janusz Podlecki znany artysta, fotograf z Krakowa wykonał to zdjęcie w latach 60. Na pierwszym planie m.in. stara poczta w Sejnach, obecnie ośrodek Pogranicze. Na wcześniejszym planie stara kamienica, a obecnie sklep spożywczy.
JANUSZ PODLECKI (1933-2015)
socjolog i znany krakowski fotografik. Specjalizował się w tematyce krajoznawczej. Przez wiele lat pracował jako fotoreporter „Dziennika Polskiego", stąd w jego dorobku pozostało wiele cennych zdjęć o tematyce społecznej. Był twórcą albumów o tematyce krajoznawczej, poświęconych m.in. zabytkom Krakowa czy Wieliczki. Jego prace cechowała naturalność i dbałość o właściwą kompozycję kadru.
Do niecodziennego odkrycia zdjęć w „Orlim Stawie” doszło podczas sortowania odpadów. Fotografie pochodzą z okresu międzywojennego z Sejn, informowała o tym ogólnopolska telewizja i prasa. Właśnie otrzymaliśmy pismo i zdjęcia, które prezentujemy poniżej. Serdecznie dziękujemy za przekazanie zdjęć.
Kościół pełni funkcję świątyni parafialnej, sanktuarium i kolegiaty. Nosi godność bazyliki mniejszej. Stanowi wschodnią część dawnego kompleksu klasztornego dominikanów. Ze względu na bogatą historię i wielokulturowość regionu jest prawdziwą atrakcją turystyczną północno-wschodniej Polski.
Historia powstania kościoła
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w latach 1610–1619 w stylu późnorenesansowym przez dominikanów, którzy zostali sprowadzeni do Sejn w 1602 z Wilna. Fundatorem sejneńskiego klasztoru był Jerzy Grodziński.
Powstanie 1863-1864 było najdłużej trwającym zrywem niepodległościowym w epoce porozbiorowej. Do walki wciągnęło wszystkie warstwy społeczeństwa, odcisnęło się silnie na ówczesnych stosunkach międzynarodowych, a wreszcie spowodowało ogromny przełom społeczny i ideowy w dziejach narodowych, co wywarło decydujący wpływ na rozwój nowoczesnego społeczeństwa polskiego.
Osłabienie Rosji po klęsce w wojnie krymskiej doprowadziło do liberalizacji jej polityki wewnętrznej. Nadzieje na szersze koncesje car Aleksander II w 1856 r. przeciął słowami „żadnych marzeń”. Patriotyczne kręgi liberalno-konserwatywne, głównie ziemiańskie, skupione wokół Andrzeja Zamoyskiego, liczyły na przywrócenie w Królestwie Polskim statusu konstytucyjnego sprzed 1830 r., natomiast demokratyzujące środowiska młodzieży i części mieszczaństwa, ośmielone osłabieniem Rosji i zwycięstwem włoskiego ruchu narodowego, wysuwały hasła niepodległościowe. Pierwsi jako umiarkowani zyskali nazwę „białych”, drudzy „czerwonych”. Najważniejszym problemem była „kwestia włościańska”, czyli likwidacja pańszczyzny i uwłaszczenie chłopów. Koła ziemiańskie godziły się na uwłaszczenie za odszkodowaniem, zaś ruch demokratyczny żądał uwłaszczenia bezwarunkowego, widząc w tym warunek zwycięskiego powstania przeciw Rosji.