Aktualności

Dworki na Sejneńszczyźnie c.d.

Klejwy

Pierwszym znanym właścicielem majątku Klejwy był starosta berżnicki, Adam Sempkowski. Władał nim od 1653 r., ale w 1666 r. dobra przeszły na własność Stanisława Białłozora, podstolego smoleńskiego. Synowie Białłozora: Jan, również podstoli smoleński oraz Stanisław, starosta bystrzycki byli następnymi dziedzicami tych włości. W 1764 r. Stanisław August Poniatowski nadał Klejwy Antoniemu Borowiczowi herbu Prus I. Ale nie on, lecz jego synowie zarządzali tym majątkiem. Najpierw Józef (do 1775 r.), potem Leon (w latach 1775-1784), a następnie Nikodem (1784-1794).

Po nim dobra przejął na lat 26 Michał Borowicz, syn Józefa i Marii de Reas, sędzia trybunału łomżyńskiego.  Syn Michała i Marianny Tekli z baronów Renne, Antoni Hipolit był kolejnym z Borowiczów właścicielem tych dóbr o powierzchni 1385 mórg, które składały się wówczas z folwarku i wsi Klejwy, części wsi Romanowce, osady młyńskiej Zwirgzdy, karczmy Mostowo, 15 jezior i 370 mórg gruntów ornych. Mieszkał wraz z żoną, Marianną z Wereszczańskich, i synami w obszernym, drewnianym dworze. Spłonął on jednak doszczętnie w 1840 r. i odtąd za siedzibę dworską  służyła mu i jego rodzinie dotychczasowa oficyna.

Po II wojnie światowej majątek, składający się z 5 budynków mieszkalnych, 12 gospodarczych, 3 chlewów, 2 obór, spichlerza, lamusa, kuźni oraz 15 jezior, 200 ha lasu i 336 ha gruntów ornych przejęło ludowe państwo, aby utworzyć Państwowe Gospodarstwo Rolne, które zakończyło niechlubną działalność w 1990 r. W tymże roku byłe dobra Borewiczów przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, od której odzyskała po wielu latach „walki” córka ostatnich właścicieli, Zofia Borewicz-Baniewicz. Dzięki Pani Borewicz wiele pamiątek w tym zabytkowe książki trafiły do zbiorów Muzeum Ziemi Sejneńskiej w tym "Rękopis znaleziony w Saragossie" Jana Potockiego, I wydanie z 1805r. Należy przypomnieć, iż do 1939r. w dworze w Klejwach był bardzo duży księgozbiór, który niestety nie przetrwał ostatniej wojny.

Galeria