Historia Klasztoru

W architektonicznym krajobrazie Sejn na pierwszy plan wysuwa się wzniesiona przez Dominikanów w latach 1610-1619 świątynia. W jej „cieniu” znajduje się okazały renesansowy klasztor – jedyna tego typu budowla w północno-wschodniej Polsce. Obecnie w jego zabytkowych murach mieszczą się sale wystawowe, Galeria „Zapiecek”, Muzeum Diecezjalne oraz sala etnograficzna, a na klasztornym wirydarzu - odbywają koncerty. Na przestrzeni wieków wiele znanych osób związało z nim swoje losy. Nadal jest on miejscem ważnym dla Polaków i Litwinów.

Do budowy klasztoru dominikanie przystąpili po wzniesieniu świątyni. Prace przy nim zakończono prawie sto lat później – w 1706 roku. Swym wyglądem klasztor nawiązuje do czworobocznej fortecy z czterema narożnymi wieżami i dziedzińcem (wirydarzem) pośrodku.

Przez ponad dwa wieki był siedzibą dominikanów, a po konfiskacie mienia zakonnego (1802 rok) przez władze pruskie klasztorne sale służyły celom oświatowym (m.in. w latach 1807-1817 w jego salach działało liceum, którego dyrektorem był ks. Wojciech Szweykowski – późniejszy pierwszy rektor Uniwersytetu Warszawskiego). Funkcjonujące tu uczelnie znane były z wysokiego poziomu nauczania, a same miasteczko zaczęto nazywać „Oxfordem Północy”. Przyczyniło się do tego również utworzone w 1826 roku w poklasztornych budynkach Seminarium Duchowne - w tym czasie Sejny były stolicą Diecezji Augustowskiej czyli Sejneńskiej (istniała w latach 1818-1925). Seminarium „złotymi literami” wpisało się m.in. w historię Litwy, kształcąc przyszłą inteligencję litewską.

Od 1923 roku w podominikańskich murach znajdowało się Gimnazjum Biskupie im. św. Kazimierza (poszerzone z czasem o liceum). 1-go września 1939 roku stanowisko dyrektora objął w nim ks. Michał Piaszczyński - aresztowany w 1940 roku i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie został zamęczony. W pamięci współwięźniów utkwiła godna podziwu postawa księdza - oddał swoją dzienną porcję chleba ukaranemu głodówką adwokatowi żydowskiego pochodzenia, narażając tym samym swoje życie. W 1999 roku papież Jan Paweł II beatyfikował ks. Michała Piaszczyńskiego.

Po II wojnie światowej w obiekcie poklasztornym mieściła się szkoła zawodowa, dom kultury, biblioteka miejska. W 1989 roku, po zmianach ustrojowych, klasztor przeszedł na własność kościoła. W lipcu 2005 roku rozpoczął się kolejny rozdział w życiu zabytkowego obiektu. Po kilku miesiącach intensywnych prac porządkowych klasztor udostępniono zwiedzającym. Dochody uzyskane ze sprzedaży biletów są przekazywane na renowację budynku.

W ciągu kilku lat, dzięki wsparciu ludzi dobrej woli, sejneńskiego samorządu, Urzędu Marszałkowskiego, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, parafii (która zapewnia wkład własny do realizowanych projektów) oraz lokalnych instytucji, odnowiono elewację klasztoru i wyremontowano dach, wymieniono stolarkę okienną. Za zgodą władz kościelnych opiekę nad zabytkiem pełni Sejneńskie Towarzystwo Opieki nad Zabytkami.

Zachęcamy do wystawiania swoich prac w galeriach Klasztoru Podominikańskiego w Sejnach, poszukujemy również eksponatów do sali etnograficznej - tel. (087) 516 22 12